Nadat onze dames verleden bij Wevelgem de titel hadden binnengehaald, moest de laatste thuiswedstrijd de apotheose van een schitterend seizoen worden. Want een titel vieren doe je toch met je thuispubliek. De (bijna) jongste clubleden mocht de speelsters begeleiden tijdens ploegvoorstelling, onze U12-meisjes waren de cheerleaders van dienst, geflankeerd door clubmascotte Nijn, een gelegenheids-dj en een ruim 200 man sterk groen-wit supporterslegioen in de tribune: alle ingrediënten waren aanwezig om er een spetterend spektakel van te maken.
Exact twee minuten kon Brugge langszij blijven (4 – 4), maar toen was de kampioenentrein vertrokken. Via 28 -9 naar 52 – 11 aan de rust. 76 -20 na dertig minuten en dan was de vraag niet meer of De Panne nog maar eens de kaap van de honderd punten zou ronden maar wie als scorer van de century haar ploegmaats achteraf mocht trakteren. Coach Bruno was dan al lang met zijn applausvervangingen begonnen en de 107- 36 eindscore was de start van festiviteiten die tot een stuk in de nacht zouden duren. Zalig sfeertje!

De serieuze valse start in de heenronde indachtig, waren onze jongens ditmaal wel bij de les. Defensief zat het best ok, alleen offensief wilde die bal er niet makkelijk in. 6 – 7 na het eerste quarter en bij de rust stonden we nog steeds dat ene puntje achter. De Koksijdse buren liepen in het derde quarter eventjes vijf punten uit maar dat zetten we nog recht vooraleer aan de laatste tien minuten te beginnen (35 – 33). Gebrand op een overwinning staken we een paar tandjes bij en in nauwelijks drie minuten hadden we een 10-puntenkloof uitgebouwd. Die gaven we niet meer uit handen. Goed voor een tweede overwinning en het besef dat je met inzet en wilskracht veel kan bereiken. Proficiat!

Behoorlijk wat Pannese supporters hadden de verplaatsing naar Moorsele gemaakt, want bij winst tegen de enige ploeg die in theorie nog stokken in de wielen kon steken, was de titel een feit. Onze dames startten furieus (0-23) en na het eerste quarter was al duidelijk dat met heel grote waarschijnlijkheid de champagne zou kunnen worden ontkurkt: 5-29. Aan de rust kon de champagne al uit de auto worden gehaald (16-53). En in de tweede helft leverde De Panne alleen het bewijs hoe dominant ze het volledige seizoen zijn geweest. Ondertussen uitgedost met een ‘kampioenen’t-shirt en –petje konden de dames aan hun meer dan verdiende feestje beginnen. Een heel dikke proficiat aan speelsters en coach! Op naar een vervolgfeestje volgende week in eigen huis!
PS De laatste titel van de dames dateert van het seizoen 2009-2010. En toevallig werd die ook behaald in Wevelgem.

Tegen een ploeg met amper zes speelsters hadden we het niet onder de markt. Offensief en defensief bleven we onder ons niveau en zo bleven we achter de feiten aanhollen. Rust: 28-26.
Pas in de tweede helft konden we een kloofje maken. Dit was zeker niet onze beste wedstrijd.

Het scenario went ondertussen: eventjes aftasten en dan full gaz. Quarter 1 eindigt dan al op 31-10. Aan de rust al 59 punten gescoord en amper 21 tegen. Enkel in het derde quarter lieten onze dames de bezoeksters het voorrecht om in de buurt te blijven (22-19). Maar dat was de stilte voor de storm. Twee puntjes mocht Heuvelland nog maken en aan de wedstrijdtafel had de aantekenaar moeite om de Pannese scores bij te houden (Q4: 36-2).

Als de jongens vechtlust tonen, kunnen ze (bijna) iedereen aan. Niet te vatten dat, na het zien van deze wedstrijd, ze in de heenwedstrijd er niet aan te pas zijn gekomen.
We speelden gewoonweg een goede wedstrijd en lieten Poperinge eigenlijk nooit de kans om ons te bedreigen. Quarterstanden: 20-14, 15-12, 15-9 en 15-6. En alle tien de spelers droegen bij tot de score. Doe zo verder, jongens!

Een onmogelijk wedstrijdverloop. Ditmaal waren onze jongens wel wakker en met agressief basket telden ze Knokke aan de rust al uit (18-39). Dachten ze! Waar de thuisploeg in de eerste helft de makkelijke shots en lay-ups bleef missen en de balverliezen bleef opstapelen, kantelde het spelbeeld na de rust helemaal. Nu scoorden ze wel en wij bleven maar forceren en ballen weggooien. Twintig punten voor werden er 14, 10, 6, 5 en met nog een quarter te gaan, stonden we plots achter. De thuisploeg had ondertussen vleugels gekregen en speelde met volle overgave. En wij? We zakten als een pudding in elkaar en verkeken nog maar eens een kans om een wedstrijd te winnen.

Tja, wat moet je daarover vertellen? De jonge Oostendse ploeg weerde zich wel dapper maar raakte niet onder de defensieve druk van onze dames uit. 1 – 31 na een kwart wedstrijd. De defense werd dan logischerwijze wat slapper maar we bleven wel vlotjes scoren. 12-62 aan de rust. Concentratieverlies in het derde quarter en coach Bruno moest naar een time-out grijpen om de dames weer op het juiste spoor te zetten. Met succes, want vanaf dan liep het vlotjes naar 21 – 80. Het was op het einde enkel zich afvragen of voor de vierde opeenvolgende keer (zesde in totaal) de kaap van de 100 punten zou worden gerond. Twee time-outs binnen de halve minuut leverden evenveel scores op.

Vergis je niet, onze dames hebben bij de leider in twee provinciale meer meegedaan dan het eindresultaat laat vermoeden. Het eerste quarter was gelijkopgaand en we hadden een lichte bonus (13-18). Aan de rust hadden we die nog lichtjes uitgebreid (19-27). Halfweg het derde quarter stonden er tien punten verschil op het bord (22-32), maar toen stokte het. We kwamen moeilijker tot scoren en de thuisploeg kwam terug (31-35). Roeselare nam het commando over en stond op luttele seconden van het einde nog twee punten voor. Met een korf op het eindsignaal sleepten we nog een verlenging uit de brand. Die was er echter te veel aan. Met drie driepunters in amper twee minuten telde Roeselare ons definitief uit.

De bezoeksters konden in het eerste quarter nog een beetje weerwerk bieden (26-14), maar toen was het voor hen over en out. 26-6, 26-6 en 24-5 en de vierde century was een feit.