Laatste wedstrijd van het seizoen en helaas maar weer zeven jongens op het appel. Maar met hun zevenen hebben ze tegen de tweede in de stand, op een kleine inzinking na, een dijk van een wedstrijd gespeeld. We deden meer dan mee en na tien minuten stonden we voor (15-13). En al won de thuisploeg het tweede quarter, we maakten het hen meer dan lastig (12-5). Maar na de rust kwamen volgden rampzalige minuten. We scoorden amper en plots waren we ook vergeten  wat verdedigen inhield. In zes, zeven minuten tijd speelde Blankenberge een ruime voorsprong bij elkaar (40-24). Maar we herpakten ons en op het einde van het derde quarter was het verschil teruggebracht naar 10 punten (40-30). En we bleven gaan! Tot op vier punten zelfs! Dat we uiteindelijk nog verloren met negen punten doet er niet toe. Met alles wat ze hadden, hebben de jongens een steengoede wedstrijd gespeeld. Dat verdient een pluim!

Het einde van het seizoen kondigt zich aan en dat vertaalde zich in het aantal beschikbare jongens. Maar met de hulp van drie U14-meisjes raakten we toch nog aan negen effectieven en dat zou een rol spelen in de uitkomst.
Knokke en had uitgerekend tegen ons hun enige overwinning van het seizoen geboekt en was erop gebrand hun aantal overwinningen te verdubbelen. Maar onze jongens (en meisjes) wilden dan weer iets rechtzetten.
Beide ploegen gingen er voluit voor en bleven de volle veertig minuten haasje-over spelen: Q1 16-12, Q2 11-12, Q3 19-18, Q4 15-17. Maar voor ons net genoeg overschot om een verdiende vierde zege te pakken.

Tegen een compleet andere ploeg dan bij de thuiswedstrijd hadden we het niet onder de markt. De jonge Wielsbeekse brigade hield er in de eerste helft een verschroeiend tempo op na en wij deden niet onder. In de eerste twee quarters hadden we telkens een kleine winst bij elkaar gesprokkeld (8-12 en 12-16) en in het derde quarter liepen we zelfs dertien punten uit. Tot een kleine vijf minuten voor het einde bleven we netjes voor, maar een reeks balverliezen en een karrevracht aan gemiste vrijworpen van onzentwege gaven de thuisploeg vleugels. Een driepunter van de thuisploeg in de laatste minuut, bracht hen terug op twee punten. Drie eindelijk gelukte vrijworpen leverde ons een fel bevochten zege op.

Weliswaar hadden onze dames de ambitie om de competitie ongeslagen te beëindigen, maar dat de jonge ploeg van Wielsbeke, vierde in de stand, geen hapklare brok zou worden, daar waren ze zich wel van bewust. En dat toonde het wedstrijdbegin ook: een agressieve thuisploeg deed aanvankelijk mee (6 – 7), maar toen schakelde de nieuwbakken kampioen een versnelling hoger en na tien minuten was het 7 -20. In het tweede quarter deed Wielsbeke beter mee maar de score reduceren zat er niet in. 20 – 37 bij de rust. Ook daarna gaf de thuisploeg niet af en kwam zelfs terug tot op elf punten. Onze dames stelden echter orde op zaken en met nog één quarter te gaan kon het in feite niet meer mislopen (31 – 52). Ze consolideerden de voorsprong en met een 40 -71 overwinning hebben de dames hun vooropgestelde ambitie waargemaakt. En neem het maar aan, kampioen worden zonder één wedstrijd te verliezen is een grootse prestatie. Proficiat!

Voor de vierde maal dit seizoen speelden beide ploegen tegen elkaar. In de vorige duels trok telkens de thuisploeg aan het langste eind. Wij startten furieus en na het eerste quarter leidden we al met 24-11. Maar net als in de ander wedstrijden nam Roeselare over en knabbelden ze aan onze voorsprong. Nog negen punten verschil bij de rust en zes op het einde van het derde quarter. Tot twee punten kwamen ze zelf maar uiteindelijk trokken we de overwinning over de streep.

Nadat onze dames verleden bij Wevelgem de titel hadden binnengehaald, moest de laatste thuiswedstrijd de apotheose van een schitterend seizoen worden. Want een titel vieren doe je toch met je thuispubliek. De (bijna) jongste clubleden mocht de speelsters begeleiden tijdens ploegvoorstelling, onze U12-meisjes waren de cheerleaders van dienst, geflankeerd door clubmascotte Nijn, een gelegenheids-dj en een ruim 200 man sterk groen-wit supporterslegioen in de tribune: alle ingrediënten waren aanwezig om er een spetterend spektakel van te maken.
Exact twee minuten kon Brugge langszij blijven (4 – 4), maar toen was de kampioenentrein vertrokken. Via 28 -9 naar 52 – 11 aan de rust. 76 -20 na dertig minuten en dan was de vraag niet meer of De Panne nog maar eens de kaap van de honderd punten zou ronden maar wie als scorer van de century haar ploegmaats achteraf mocht trakteren. Coach Bruno was dan al lang met zijn applausvervangingen begonnen en de 107- 36 eindscore was de start van festiviteiten die tot een stuk in de nacht zouden duren. Zalig sfeertje!

De serieuze valse start in de heenronde indachtig, waren onze jongens ditmaal wel bij de les. Defensief zat het best ok, alleen offensief wilde die bal er niet makkelijk in. 6 – 7 na het eerste quarter en bij de rust stonden we nog steeds dat ene puntje achter. De Koksijdse buren liepen in het derde quarter eventjes vijf punten uit maar dat zetten we nog recht vooraleer aan de laatste tien minuten te beginnen (35 – 33). Gebrand op een overwinning staken we een paar tandjes bij en in nauwelijks drie minuten hadden we een 10-puntenkloof uitgebouwd. Die gaven we niet meer uit handen. Goed voor een tweede overwinning en het besef dat je met inzet en wilskracht veel kan bereiken. Proficiat!

Behoorlijk wat Pannese supporters hadden de verplaatsing naar Moorsele gemaakt, want bij winst tegen de enige ploeg die in theorie nog stokken in de wielen kon steken, was de titel een feit. Onze dames startten furieus (0-23) en na het eerste quarter was al duidelijk dat met heel grote waarschijnlijkheid de champagne zou kunnen worden ontkurkt: 5-29. Aan de rust kon de champagne al uit de auto worden gehaald (16-53). En in de tweede helft leverde De Panne alleen het bewijs hoe dominant ze het volledige seizoen zijn geweest. Ondertussen uitgedost met een ‘kampioenen’t-shirt en –petje konden de dames aan hun meer dan verdiende feestje beginnen. Een heel dikke proficiat aan speelsters en coach! Op naar een vervolgfeestje volgende week in eigen huis!
PS De laatste titel van de dames dateert van het seizoen 2009-2010. En toevallig werd die ook behaald in Wevelgem.

Tegen een ploeg met amper zes speelsters hadden we het niet onder de markt. Offensief en defensief bleven we onder ons niveau en zo bleven we achter de feiten aanhollen. Rust: 28-26.
Pas in de tweede helft konden we een kloofje maken. Dit was zeker niet onze beste wedstrijd.

Het scenario went ondertussen: eventjes aftasten en dan full gaz. Quarter 1 eindigt dan al op 31-10. Aan de rust al 59 punten gescoord en amper 21 tegen. Enkel in het derde quarter lieten onze dames de bezoeksters het voorrecht om in de buurt te blijven (22-19). Maar dat was de stilte voor de storm. Twee puntjes mocht Heuvelland nog maken en aan de wedstrijdtafel had de aantekenaar moeite om de Pannese scores bij te houden (Q4: 36-2).