Deze match was de apotheose van een meer dan geslaagde Full House Day. Alle ingrediënten waren er om er een toffe avond van te maken: een goed gevulde tribune, mascotte Nijn om het talrijke publiek op te zwepen, onze u6’jes die fier als een gieter samen met onze dames mochten oplopen tijdens de presentatie en veel ambiance. Maar net als in de heenwedstrijd misten we compleet onze start. Na nauwelijks drie minuten stond er al 2 -13 op het scorebord. Geleidelijk knaagden we dan aan de achterstand en na het eerste quarter was de achterstand teruggebracht tot 5 punten
(12 - 17). We kwamen nadien zelfs even op voorsprong maar aan de rust stonden we alweer acht punten in het krijt (24 – 32). Dat konden we zo houden maar de jonge Wielsbeekse garde strafte ieder foutje van ons genadeloos af en na drie quarters was de wedstrijd eigenlijk al gespeeld (35 – 52). En toch slopen we weer dichterbij: 47 – 54 met nog vijf minuten op de klok. De bezoekers bleven echter uit alle hoeken binnengooien en de kloof kregen we niet meer gedicht: 55 – 65.

Twee zaken blijven je bij na zo’n wedstrijd: een hels kabaal in de zaal door twee wedstrijden in een zaal met een rampzalige akoestiek en een rampzalige maar weliswaar niet partijdige arbitrage. We namen al snel het voortouw en hadden na tien minuten een voorsprong van zeven punten bijeengesprokkeld (5 -12). Het was niet altijd mooi maar we deden er in het tweede quarter nog wat bij en gingen de rust in met 14 – 28. Na de rust raakten we toch wel even de pedalen kwijt en de thuisploeg kwam zowaar terug tot zeven punten (29 – 36) . In het laatste quarter, dat toch wel werd ontsierd door een reeks discutabele scheidsrechterlijke beslissingen, hielden we het hoofd koel. Eindscore: 38 - 48

Deze wedstrijd was bijna een afspiegeling van deze in de heenronde. Roeselare mag dan wel laatste staan, de jonge blauw-witte garde was zeker niet van plan om zich af te laten slachten. We hadden het verduiveld lastig, zowel defensief als offensief en dat vertaalde zich netjes in de score: Q1: 12-13 en Q2: 11-10. Gelijk dus aan de rust. Overgaan naar een zoneverdediging bleek de correcte zet te zijn. In nauwelijks vier minuten tijd hadden we al een kloofje van acht punten en op het einde van het derde quarter stond het al 52 - 33. Wat in de eerste helft niet lukte, ging nu plots vanzelf. Niet minder dan vijf driepunters vielen er binnen. De bezoekers wisten niet van welk hout nog pijlen maken en onze dames stoomden door naar een 76 – 41 eindstand

Opdracht 1: raak op zondag in de late namiddag in de sportzaal in Veldegem terwijl de karnavalstoet door het dorp trekt. Opdracht geslaagd.
Opdracht 2: sprokkel punten bij de vijfde in het klassement. Tegen die ervaren ploeg bleek dat wonderwel te lukken, althans in het eerste quarter: 9 – 11. Tot minuut 8 ging het gelijk op : 24 – 20. Maar toen begon foutenlast ons parten te spelen en aan de rust had Torhout al een voorsprong van 10 punten bijeengegaard. Maar toen kwam de tweede helft. In nog geen drie minuten tijd sprong de score naar 43 - 24. Wedstrijd gespeeld. Defensief waren we helemaal niet bij de les en offensief bleven we minutenlang onmondig. De score liep op tot 50 – 25 en na een halfuur spelen was het zelfs 58 – 32. In het laatste quarter knabbelden we geleidelijk aan de achterstand maar aanspraak maken op de overwinning, dat zat er niet meer in. Deze opdracht: helaas niet geslaagd.

Had het feit dat de wedstrijd met drie kwartier vertraging begon, er iets mee te maken, maar het eerste quarter raakten onze jongens moeilijk uit de startblokken. Te veel balverlies, een reeks gemiste lay-ups en te statisch en geforceerd spel, maar desondanks bleven we netjes in de buurt van de thuisploeg (10 – 6). Weg, al dat gedoe van de eerste 10 minuten, erop en erover. Het lukte veel beter en aan de rust stonden we 19 – 24 voor. We gingen netjes door op ons elan en na het derde quarter prijkte op het scorebord 30 – 38. We liepen daarna zelfs 14 punten uit, maar overhaasting bezorgde Aalter de kans om nog tot acht punten terug te keren. Uiteindelijk haalden we het nog vlotjes met 39 – 53. Puike prestatie, jongens!

We hadden het tegen de ongeslagen leider dan wel niet makkelijk maar in eerste tien minuten konden we nog behoorlijk in de buurt blijven (Q1: 12 -18). We startten dan wel goed (17 – 21) maar we konden daarna niet verhinderen dat een completere Waregemse ploeg tot bijna 20 punten uitliep aan de rust (25 – 42). Het derde quarter was weer in evenwicht (Q3: 36 – 60), maar toen was het vat af. Zonder mogelijkheid nog tot vervanging, omdat de U16 ondertussen met hun wedstrijdvoorbereiding moesten beginnen, moesten we de overblijvende minuten met vijf meisjes rondmaken. Eindscore: 45 – 79. Al bij al nog een behoorlijk resultaat.

Een week na onze thuismatch tegen Wielsbeke wisten we waaraan we ons mochten verwachten en het was ook niet anders. We hadden het andermaal niet onder de markt met hun verschrikkelijk agressieve verdediging, alhoewel we het er in het eerste quarter nog behoorlijk vanaf brachten (21 – 13). Het tweede quarter was helaas een opeenstapeling van balverliezen. 25 punten voor de thuisploeg en een schamele 7 voor ons zegt veel. Rust: 46 – 20. Maar onze meisjes toonden veel karakter in de tweede helft. Ook wij maakten hen nu defensief knap lastig en gerekend over de volledige tweede helft moesten we maar acht punten toegeven. (Q3: 20 – 15 / Q4: 19 -16). Het was dan zelfs dermate goed dat de coach (deze verslaggever) uit het oog verloren was dat de wedstrijd ten einde was. Tot algemene hilariteit was hij al vol vuur instructies aan het geven voor een volgende quarter dat er niet meer kwam.

Onze U16 jongens zijn pas dit in de loop van dit seizoen met basket gestart en waren in Oostrozebeke aan hun vijfde match in hun nog prille basketcarrière toe. Voor hen is het nu vooral wennen aan het spelletje en veel ervaring opdoen. De scores van de quarters zeggen veel : Q1: 20 – 8 / Q2: 28 -14 / Q3: 22 – 13 / Q4: 20 – 2. Maar die zijn op dit ogenblik van geen tel. Toegegeven, we hadden het best moeilijk maar onze jongens brachten bij momenten ook behoorlijk goed basket. En dit kan alleen maar beter worden. Volhouden, jongens!

Een duurbevochten maar verdiende vierde zege van onze dames na 45 minuten hard labeur. Tegen Wevelgem-Moorsele, dat ondertussen al negen overwinningen telt, ging het de eerste tien minuten gelijk op (Q1: 14 -12), nadien namen de bezoekers lichtjes de bovenhand, maar met aan de rust 25 -28 bleek al dat beide ploegen elkaar waard waren. Met 21 punten in het derde quarter namen we de bovenhand (46 -44) en op zeven minuten van het einde stonden we zelfs acht punten voor. Een deel slordigheden en nervositeit zorgden ervoor dat Wevelgem-Moorsele alsnog langszij kwam. Ei zo na leverde een time out van coach Johan en een buzzershot op 0.6 seconden van het einde de overwinning op maar de bal ging net naast. (Q4: 61 – 61) Verlenging dus en in een razend spannende vijf minuten overtime scoorden we net twee punten meer (66 – 64).

Tot aan minuut 6 konden onze meisjes gelijke tred houden met hun Wielsbeekse opponenten. Geleidelijk aan moesten ze dan de rol lossen (Q1: 16 -23). De bezoekende freules, die in de eerste ronde nog in niveau 1 aan de slag waren (wij in niveau 2), maakten in de volgende minuten al snel duidelijk waarom er tussen beide niveaus een groot verschil is. Hun agressieve verdediging en hun snelheid van uitvoering zorgden er voor dat het aan de rust eigenlijk al boeken toe was (26 - 49). We raakten ook in het derde en vierde quarter maar niet van onder de druk uit en fysiek gingen we helemaal onderuit. Van 35 – 65 naar finaal 43 – 83.